ਟੀਸ
ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਧੂਰੀ ਢਲਦੀ ਜਾਵਾਂ
ਢਲਦੇ ਢਲਦੇ ਰਾਤ ਬਣ ਜਾਵਾਂ
ਰਾਤ ਚਾਨਣੀ ਬਣ ਕੇ ਫਿਰ ਮੈਂ
ਉਸਦੀ ਰੂਹ ਵਿਚ ਉਤਰ ਜਾਵਾਂ
ਅੱਧੇ ਹਿਜਰ ਦੇ,ਅੱਧੇ ਵਸਲ ਦੇ
ਲੀੜੇ
ਪਾ ਕੇ ਲੈ ਲਵਾਂ ਲਾਵਾਂ
ਸੁੰਝਮ-ਸੁੰਝੀ ਦੇਹ ਦੀ ਚਾਦਰ
ਯਾਦਾਂ ਦੀਆਂ ਮੈਂ ਪਾਵਾਂ ਬਾਹਵਾਂ
ਠੰਢੀ ਸੀਤ ਪੌਣ ਜਦ ਚੱਲੇ
ਭਾਂਬੜ ਮੱਚੇ ਯਾਦ-ਚਿਤਾਵਾਂ
ਅੰਗਾਰ ਪੁਰਾਣੇ ਧੁਖਦੇ-ਬਲਦੇ
ਸੇਕ-ਮੁਹੱਬਤ ਵਿਚ ਰਿਹਾ ਨਾ ਸਾਹਵਾਂ
ਮੋਏ ਤੇ ਵਿਸਰੇ ਚੇਤੇ ਨੇ
ਆਉਂਦੇ
ਕਿਸ ਜਤਨ ਮੈਂ ਓਹਨਾਂ ਭੁਲਾਵਾਂ
ਵੀਰਾਨ ਜੰਗਲ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਵਾਲੇ
ਹਰਾ ਦਰਖਤ ਕੋਈ ਟਾਵਾਂ-ਟਾਵਾਂ
ਰੀਝਾਂ ਦਾ ਇਕ ਕੋਮਲ ਸਾਇਆ
ਸੰਝ ਹੁੰਦੇ ਗੁੰਮੇ ਵਿਚ ਰਾਹਵਾਂ
ਰਾਤ-ਚਾਨਣੀ ਬਸ ਨਾਲ ਚੱਲੇ
ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਕੱਲਾ ਪਰਛਾਵਾਂ
ਨਾਲ ਪਰਛਾਵੇਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ
ਓਦਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝਾਵਾਂ
ਕਿਥੇ ਲੱਭਾਂ,ਤੂੰ ਲੱਭਦਾਂ ਨਾਹੀ
ਅੰਬਰਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰਾਹ ਮੈਂ ਗਾਹਵਾਂ
-ਡਾ: ਰੰਜੂ ਸਿੰਘ
No comments:
Post a Comment